Zenon Stanisław Nowosz (ur. 6 lutego 1944 w Warszawie) - polski lekkoatleta sprinter, mistrz Europy, trzykrotny olimpijczyk.

Trzy razy brał udział w igrzyskach olimpijskich. W Meksyku 1968 zajął 8. miejsce z sztafecie 4 x 100 m (wraz z Wiesławem Maniakiem, Edwardem Romanowskim i Marianem Dudziakiem, a w biegu na 100 m odpadł w eliminacjach. W Monachium 1972 był siódmy w biegu na 100 m i szósty w sztafecie 4 x 100 m (z Tadeuszem Cuchem, Jerzym Czerbniakiem i Stanisławem Wagnerem). W Montrealu 1976 odpadł w ćwierćfinale biegu na 200 m.

Wiele sukcesów odniósł podczas mistrzostw Europy. W Atenach 1969 zdobył brązowy medal w biegu na 200 m. na 100 m odpadł w półfinale, a w sztafecie 4 x 100 m zajął 4. miejsce (wraz z Wagnerem, Romanowskim i Cuchem). W Helsinkach 1971 został srebrnym medalistą w sztafecie 4 x 100 m (z Gerardem Gramse, Cuchem i Dudziakiem), na 100 m był piąty, a na 200 m odpadł w półfinale. W Rzymie 1974 był piąty w sztafecie 4 x 100 m (z Andrzejem Świerczyńskim, Markiem Bedyńskim i Grzegorzem Mądrym), na 100 m odpadł w półfinale, a na 200 m w eliminacjach. Wreszcie w ostatnim swym starcie w Pradze 1978 odniósł największy sukces zdobywając złoty medal w sztafecie 4 x 100 m ( z Zenonem Licznerskim, Leszkiem Duneckim i Marianem Woroninem).

Był też trzykrotnym medalistą halowych mistrzostw Europy. Podczas Europejskich Igrzysk Halowych w Belgradzie 1969 zdobył złoty medal w biegu na 50 m. W czasie Halowych Mistrzostw Europy w Wiedniu 1970 był drugi na 60 m. W Rotterdamie 1973 zwyciężył na tym dystansie.